nieprzyjemna sytuacja

Wieczorem wraz z Panem poszedłem na spacer. Trochę czasu spędziliśmy na łące. Później mieliśmy jeszcze zajść do packstation, więc opuściliśmy psią łąkę z jej drugiej strony. Wtedy trzeba przejść obok boiska, pola z jakąś uprawą i takiego baraku. Szliśmy sobie spokojnie.
Obok baraku stoją inne, są to jakieś lokale socjalne, albo coś mające to udawać. Zaraz obok jest osiedle z wielkich bloków. Żeby iść do domu od tej właśnie strony trzeba przejść obok baraków, basenu i gimnazjum.
Nagle pojawiły się dzieci, taka grupa dziesięciu sześcio - ośmiolatków. Patrzały na nas i jeden z nich zapytał Pana czy ja gryzę. Pan powiedział, że gryzę. W sumie jest to prawda, gryzę kijki, piłkę, gumowe kółeczka etc.
Dzieci zamiast odejść w swoją stronę zaczęły nas otaczać i poszczekiwać jak psy, tupać, wydawały z siebie różne dźwięki. Wcześniej nie spotkałem się z takim czymś. Pan jednak szedł pewnie przed siebie i udzielił mi się jego spokój. Postanowiłem udawać, że idę tylko ja i Pan. Szedłem spokojnie przy nodze co chwila spoglądając na Pana, a on dawał mi sygnały, że wszystko jest ok i panuje nad sytuacją. Skupiłem się więc tylko na Panu i przestałem zauważać wspomnianą gromadę dzieci, nawet już ich nie słyszałem. Nie zareagowałem też na rzuconą w naszą stronę butelkę. Pan się nie odwrócił więc i ja zignorowałem wydarzenie.
Pan był potem bardzo ucieszony, że sobie tak poradziłem i zachowałem spokój, dostałem naprawdę miłą pochwałę:-)