Egun on, czyli dzień dobry

Jestem teraz na wypoczynku. Wszyscy wokół mówią w niezrozumiałym języku, nawet nie wiem czy się witają, czy mówią coś miłego, czy też przeciwnie?

Napisy starałem się odcyfrować, ale tylko po symbolach zorientowałem się o co chodzi.

 To kawałek trawnika gdzie można zrobić to i owo, a przy okazji jest ładny widok.

Ponieważ wczoraj jak tu dotarliśmy trwała huczna zabawa, udział brało całe miasteczko plus mnóstwo gości z okolic. Zabawa polegała na przekąszaniu i piciu, ale nie wody mineralnej. Dlatego było głośno czy nawet bardzo głośno. Na wodzie trwały zawody, ścigały się takie długie łodzie. Część osób kibicowała na molo, a reszta w małych lokalach śledziła wyścig na lokalnym kanale tv.
Miejscowość w której jestem, Bermeo, znajduje się w Kraju Basków, nad Atlantykiem.

 Brzeg jest tu jednak skalisty, nie ma łagodnego zejścia do wody, pełno skał. Poszedłem na obrzeża miasteczka, tam jest taki trochę dziki kawałek, ścieżka prowadziła w dół.

 Jednak był stromo i ostre skały mogłyby zranić mi łapy, więc kontemplowałem widoki z góry, wdychając morskie powietrze. Ten zapach taki inny od tego co mam codziennie.
Trawy też nieco skubnąłem, aby porównać z adlikońską. Jeszcze ale zdania sobie nie wyrobiłem.

 Tu się zachwycam zapachami:-))

 Tu trochę rozmyślam...

 Widoki były zachęcające, kusiło mnie zejść na dół! No ale..ja taki jestem, trochę w gorącej wodzie kąpany i działam często pod wpływem chwili. Potem oczywiście po cichu przyznam, że mogłem czegoś nie robić, ale na głos? never;-)

 A to jeszcze konstrukcja sprzed tutejszego molo, o którym innym razem napiszę. O co chodzi w tym pomniku to do końca nie wiem, bo nie ma opisu w języku który znam.