poranki

Poranki, które już zdają się być bardziej jesienne niż letnie. Słońce nie jest takie ostre(hurra), chmury się kłębią.
Rano prawie zawsze jestem sam na spacerze, nie ma o tej porze innych psów. Koty coraz dłużej na zapieckach, tylko koguta czasem słyszę. Ten to budzi się chyba pierwszy z całego Adlikonu!

kto tam czai się za mostkiem?

oczywiście ja, Enzuś:-)

Wieczory -zakładając że nie pada- też urocze i pełne kolorów. Codziennie doglądam pola buraków, ciągle tam są!